In het Nederlands ook wel fietscross. De Engelse naam komt van Bicycle Motorcross, waar de sport dan ook van afgeleid is. Op verhoudingsgewijs kleine fietsjes leggen de deelnemers zo snel mogelijk een bepaalde route af. Dit is althans de variant die sinds de Olympische Spelen van 2008 een officieel onderdeel is. Daarnaast zijn er nog andere richtingen die, hoewel er ook wedstrijden voor georganiseerd worden (zoals de X-games), een minder eenduidige manier van jureren hebben en waarbij het meer om creativiteit en originaliteit draait. Deze aftakkingen zijn onder andere: - Flatland(en), waarbij het erom gaat, liefst op een perfect gladde vloer, op de vierkante meter zo creatief mogelijk te zijn met het uitvinden van nieuwe tricks en posities. Hierbij draait de rijder bijvoorbeeld om de fiets heen, of andersom, waarbij maar zelden beide wielen tegelijk de grond raken. - Street, waarbij de rijders obstakels in de stad op een zo creatief mogelijke wijze 'gebruiken'. - Dirt, rijders springen over kunstmatig gegraven dirts en doen daarbij stunts zoals backflips, tailwhips en 360's.