Hoewel badminton voor veel mensen misschien een typische campingsport is, is badminton ook een Olympische sport met nationale en internationale kampioenschappen. Het wordt met name veel op professioneel niveau beoefend in een aantal Aziatische landen (Vietnam, China, Maleisië en Indonesië).

Sinds 2006 is er een nieuw regelsysteem van kracht, dat vooral wijzigingen met zich mee heeft gebracht voor de puntentelling. Tegenwoordig wordt het systeem ‘best of three’ gespeeld. Hierbij bestaat een wedstrijd in principe uit twee sets. En indien de stand na het spelen van twee sets gelijk is (1-1), wordt er een derde, beslissende set gespeeld. Een set loopt tot 21 punten, waarbij met minimaal twee punten verschil gewonnen moet worden. De maximale eindstand van een partij is echter 30-29 (er wordt dus niet verder dan de 30 punten gespeeld).

Omdat de shuttle erg licht is, wordt badminton eigenlijk altijd binnen gespeeld, zodat je geen last hebt van de wind. Verder lijkt badminton relatief veel op tennis. De service wordt ook diagonaal naar het vak van de tegenstander gespeeld, de veldindeling en belijning is hetzelfde en er is zowel enkelspel als dubbelspel mogelijk. Anders dan bij tennis is de hoogte van het net: dat hangt veel hoger. Ook is het veld een stuk kleiner: ruim 13 meter lang bij ruim 6 meter breed. Het badmintonracket is relatief licht, omdat de shuttle natuurlijk ook niet zo zwaar is. Dat maakt het mogelijk om veel ‘uit de pols’ te kunnen slaan.